اثربخشی آموزش گروهی مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی نوجوانان کم شنوا

زمینه و هدف: آسیب شنوایی می تواند کیفیت زندگی نوجوانان کم شنوا را تحت تأثیر قرار دهد و به انزوای اجتماعی و افسردگی منجر شود پژوهش حاضر درصدد بررسی اثربخشی آموزش گروهی مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی کم شنوایان دختر و پسر می باشد. روش بررسی: از نوع تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان آموزشگاه های کم شنوایان (دخترانه و پسرانه) مقاطع دبیرستان واقع در جنوب تهران در سال تحصیلی 1391-1392 می باشد که از طریق روش نمونه گیری دو مرحله ای، 48 نفر را به عنوان حجم نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مورد و شاهد 12 نفره هم برای پسران و هم برای دختران، گمارده شدند. گروه های آزمایش به مدت 8 جلسه 45 دقیقه ای و در 2 روز هفته تحت آموزش مهارت های مثبت اندیشی قرار گرفتند. در این تحقیق از پرسشنامه شادکامی آکسفورد استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر افزایش شادکامی کم شنوایان تأثیر معنی داری داشته است (001/0>p) همچنین متوسط نمره شادکامی در دو گروه دختران و پسران تفاوت معنی داری با یکدیگر دارد (001/0>p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش مهارت های مثبت اندیشی موجب افزایش نمره شادکامی نوجوانان کم شنوا می شود؛ بنابراین می توان روش بکار گرفته شده در پژوهش حاضر را روش مناسبی جهت مداخلات روانی – تربیتی و مشاوره ای و درمانی در نوجوانان کم شنوا قلمداد نمود.